- xoşbəniz
- bax xoşsifət(li).
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.
xoşbəniz
Look at other dictionaries:
xubru — sif. <fars.> klas. Gözəlüzlü, göyçək, qəşəng, xoşbəniz. <Hərəmlərin> cümləsindən iki nəfər dilbəri xubru ki, xilafirizaları ilə şahın hərəmxanəsinə düşmüşdülər, qayət şərm ilə və ahəstə səslə ərz etdilər. . M. F. A.. Nə kami dil… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
üz — is. 1. İnsan başının qabaq hissəsi; surət, sifət, çöhrə, sima. Üzünün ifadəsi. Qəşəng üz. – Mərcan bəy diqqətlə Kərbəlayı Qubadın üzünə baxır. Ü. H.. <Qızın> yumru, gözəl üzü və yanaqları açıq sərin havada qızarmışdı. M. İ.. // Heyvan… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
yol — is. 1. Gediş gəliş və nəqliyyat işləməsi üçün zolaq şəklində ayrılmış yer. Kəndarası yol. Bu yol haraya gedir? Avtomobil yolu. Şose yolu. – <Yusif şah> əmr elədi ki, hər yerdə yollar təmir olunsun və lazım məqamlarda və mənzillərdə körpülər … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
düşmək — f. 1. Öz ağırlığının təsiri ilə yerə enmək, yuxarıdan aşağıya enmək, tökülmək. Göydən üç alma düşdü. . . (nağılların sonu). Paraşütlə düşmə. Qayadan dərəyə iri daşlar düşürdü. – Bu zaman bir bomba düşür uzağa; Dalğa vurub onu sərir torpağa. M. R … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
göz — is. 1. İnsan və heyvanda görmə orqanı. Qara gözlər. Ala gözlər. İri göz. – Xumar xumar baxmaq göz qaydasıdır; Lalə tək qızarmaq üz qaydasıdır. M. P. V.. Arvad . . yaşarmış gözlərini silib ərinin qabağında döyükə döyükə qaldı. S. Rəh.. Göz ağı… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
işıq — is. 1. Ətrafı işıqlandıraraq, onu gözlə görünəcək hala salan şüa enerjisi; nur, ziya. Gün işığı. Ay işığı. Lampa işığı. Fənər işığı. İşıq şüası. – Yağışın arasında küçələrdə yanan elektrik işıqları tutqun bir ziya nəşr edirdilər. S. H.. Şam… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
qovuşmaq — 1. f. 1. Birləşmək, bitişmək. İki yolun qovuşduğu nöqtə. Çayın qolları kəndin yanında qovuşur. Çayların suyu birbirinə qovuşub axırda dənizə tökülür. – Turşsu çayların içi ilə Araza axır, Kürə qovuşur. S. R.. 2. məc. Bir şeylə birləşərək onun… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
sayə — is. <fars.> 1. Kölgə. Sən bir ağacsan ki, ömründə heç kəs; Nə sayə görübdür, nə səmər səndən. Q. Z.. <Dərviş:> Ruqiyyə əvəzində duman arasında sayə görürdüm. . A. D.. Sayə salmaq – kölgə salmaq, kölgələmək. Qaşın qabağında sığallı… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
titrək — sif. 1. Titrəyən, titrər, əsən. Arvad zəif, titrək əlilə uşağın başını oxşayıb ovutmağa çalışırdı. M. İ.. Nə xoşbəxtəm, bir yerdəyəm öz anamla indi mən; Əllərimi çəkməyirəm onun titrək əlindən. Z. Xəlil. // Məc. mənada səs haqqında. O gün sənin… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
əhl — is. <ər.> 1. köhn. Yiyə, malik, sahib (bu mənada adətən tərkibdə işlənir; məs.: sərvət əhli, dərd əhli. Vidadi, xəstəyəm, günlər sanaram; Dərd əhliyəm, qəm hərfini qanaram. M. V. V.. Qüvvətli təbiət də bizə baş əyir indi; Eşq əhliyik, hər… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
